de eerste vergadering op zijn surinaams

5 okt 2006

heej bakra’s!

ik had de stille hoop om deze week te beginnen met mijn project hier. Hoe kan het ook anders hier in Suriname dat dit plan al direct van de baan is.. Gisteravond had ik mijn eerste vergadering/bijeenkomst met het bestuur van Albuflo (buurthuis). Ik wist niet goed wat ik me hierbij voor moest stellen. Je weet dat het hier anders gaat, maar toch hoop je dat alles hier goed gestructureerd verloopt. In de eerste minuut dat Anouk en ik binnen waren wisten we meteen al dat dit absoluut niet het geval zou zijn. De vergadering zou om zeven uur beginnen, de meeste mensen waren er om half acht.. Wij wouden onze telefoon uitzetten, maar de voorzitster zei dat dat niet nodig was. Nadat de vergadering geopend was bleek dat niemand dit had gedaan, na vijf minuten liepen twee mensen al te bellen, een iemand lag te slapen en een ander scheen nog wat dronken te zijn.. toen waren er nog maar vier mensen over, waaronder wij.. oke, waar zijn we beland???
Eén buurtwerker (Mario) was aanwezig, op de vraag wanneer hij met zijn sport en spel activiteiten begint antwoordt hij: 18 oktober… dat duurt dus nog twee weken.. Ik wil nu graag beginnen aangezien we hier nu wel gewend zijn, en een beetje onze energie verliezen. Nu beginnen met het project zou dus ideaal zijn. Wat gaan we in de tussentijd doen?

Terug in de taxi naar huize Saron waren Anouk en ik nogal bedrukt, het was ons toch nog best tegen gevallen. We hoopten deze week te beginnen, maar dit plan valt dus al mooi in duigen. We hopen snel een gesprek met Astrid, onze begeleidster te hebben.

Na de bijenkomst van gister was er nog niet veel duidelijkheid dus. Gelukkig konden we vanochtend een gesprek met Astrid plannen, en nu is er meer duidelijkheid gekomen. We hoeven ook niet op de 18de oktober pas te beginnen zoals Mario wou, maar we kunnen deze week al aan de slag!! De start van het project moet wel langzaam op gang komen, maar we kunnen in ieder geval aan de slag!!

Ons werk bestaat voornamelijk uit het begeleiden van de buurtwerkers. Zij behoren de activiteiten uit te voeren, en wij gaan kijken wat voor hun van belang is bij te leren, en vragen waar hun behoefte aan hebben. Dan is het onze taak om hier een workshop of training voor te geven. Bij Albuflo zijn er echter nog niet veel buurtwerkers, dus we gaan proberen dit op poten te krijgen! Van Astrid krijgen we echter al te horen dat we niet te hoge verwachtingen moeten hebben. De doelen moeten met hele kleine stukjes bereikt worden, anders bereik je helemaal niets. Na gister is me de moed wel een beetje in de schoenen gezakt, maar ik hoop dat het volgende week dan toch allemaal begint en dat ik weer enthousiast word! Ik geef het in ieder geval niet op, maar ik besef nu pas goed dat het wel een zware taak word! Maar dus ook een enorme uitdaging!!

Afgelopen week hebben we een begrafenisstoet langs ons huis zien komen!! Dit was heel anders als in Nederland! Het was één parade van vrolijkheid en gezelligheid. Een speciaal groepje mensen in Suriname wordt ingehuurd om met de kist te lopen. Dit gebeurd op een swingende manier. De kist gaat van de ene kant naar de andere kant van de weg, mensen lopen er met trompetten en trommels naast en iedereen danst achter de kist aan. Wij stonden als echte toeristen aan de kant van de weg foto’s te maken. Je eerste gedachte is nu vast; foto’s maken van de begrafenisstoet? maar de mensen hier zwaaien je vrolijk toe, en je kunt zelfs mee swingen achter de stoet aan.

We hebben inmiddels meer informatie over de salsa lessen! Een aantal mensen heeft gisteravond een proefles gehad, toen Anouk en ik zaten te “vergaderen”, en zij waren allemaal zo enthousiast dat we hier vrijdagavond mee gaan beginnen met een groot gedeelte van onze groep!! Ik vraag me af of hier wat van terecht komt, maar we gaan het in ieder geval proberen!!

Ik ben benieuwd waar jullie mee bezig zijn, en wat jullie beleefd hebben!
Tot de volgende keer lieve bakra’s!!

Bigi brasa,

Anita